- EIRESIONE
- EIRESIONEGraece Εἰρεσιώνη, fuit ramus permagnus, ἐξ ἐρίων ἔχων ςέμματα e lana habens stemmata, surculos, caricas, et purorum fructuum series; seu truncus oleae, omnes fructus habens suspensos et stemma album ac purpureum, ut habet Auctor Etymolog. vel, ramus oleae lanâ redimitus omnigenis repletus primitiis, ut Plutarch. Theseo: quem pro foribus constituendi mos, apud Vett. celebris fuit, oraculo Atheniensibus inculcatus. Forte enim et fame, et peste universam terram afflictante, consultantibus, quo pacto malum averruncari posset, respondit Apollo, si sacrificium ante sulcamina terrae fieri suetum pro omnibusAtheniensibus fieret. Quâ re peractâ, lues cessavit: eâque re finitimi omnes gratulationis causâ omnium fructuum primitias Atheniensibus misêre. Hinc itaque eiresione periculis hisce avertendis, pro foribus in posterum constituta est, mense Pyanepsione, quo τὸ προηρόσιμον, h. e. sacrificium praesementitium, paulo ante sationem, quoque peragebatur: idqueve in omen abundantiae et fecunditatis. Unde apud Aristoph. Equit. populus conspicatus duos cives factiosos et protervos, qui fores eius pulsaverant, indignabundus respondet, Τίνες οἱ βοῶντες; ουκ ἀπιτ᾿ ἀυὸ τῆς ςθύρας, τὴν εἰρεσιώνην που κατεςπ αράξατε. Qui hi clamantes? non abitis a ianua; eiresionem meam fregistis Ac si dicat, mihi propter vos nulla annonae abundantia, sed sterilitas potius est; turbatores estis mei et pestes civitatis. Sed et ramo hoc supplicabant Apollini Athenienses eo ipso die, quo Theseus una cum sociis periculo exemptus creditur: simulque bellaria et calicem vini effundentes, hos versus canebant.Εἰρεσιώνη σῦκα φέρειν, καὶ πίονας ἄρτουςΚαὶ μέλι εν κοτύλῃ, καὶ ἔλαιον ἀναψήσαςθαι,Καὶ χύλικ᾿ ἔυζωρον, ως ἂν μεθύουσα καθεὐδῃ.Eiresione fert ficus et pingues panes,Et mel in catino et oleum ad detergendum,Et calicem purum, ut inebriata dormiat etc.Nomen vel a lana, Graece ἔριον, quâ coronabatur; vel a cornplicandis seu commiscendis fructibus, quomodo lana in glomos sublata confunditur: vel ἀπὸ τȏυ ἐρωτᾷν, ab interrogando, quia Deum interrogabant, quid illo ramo post sacrificium facerent. Eam vero et corythaliam dicebant. Voxque postmodum ad quaevis virgulta seu surculos aut virgas extensa est, unde πληγρὶς ταῖς εἰρεσιώναις, verberatus virgis, apud Aristoph. Vespis. Vide C. Paschal. Coron. l. 5 c. 15. et Salmas. ad Solin. p. 735. Simile quiddam fuit τέννος, quam coronam oleaginam lanâ intextam interpretantur, apud eundem Paschal. ibid. de Eiresione Iudaica, infra dicemus, in voce Osanna. Vide quoque Iresione.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.